دل نوشته هاي يه مامان عاشق

موهام که توی این هشت ماه و اندی به هیچ عنوان ریزش نداشت و حتی یک تار مو هم توی برس جا نمیموند الان شروع کرده به ریزش. چشمهامو که تو آیینه میبینم گود رفته و بیحاله. موقع ظرف شستن باید دستامو روی سینک حائل کنم که شکمم به ظرفشویی نخوره و کمرم خسته نشه. دو قدم که راه میرم خسته میشم و احساس میکنم نی نی داره میافته بیرون. شبها نمیدونم به کدوم طرف بخوابم که یکذره خوابم ببره. کیان دیگه صبرش تموم شده و قبلا که گهگداری سراغ نی نی رو میگرفت دیگه هر روز میپرسه پس کی نی نی میاد هرچند که بیشتر ذوقش مال اینه که بهش گفتیم وقتی تولدت بشه اونم بدنیا میاد همه اینها نشونه اینه که نی نی تو راهه و شمارش معکوس ما شروع شده. فقط 10 روز دیگه مونده. 10 روز شیرین، ...

کلی فکر و برنامه داشتم برای تولد ویژه کیان...   یه تولد مشترک با عزیز دل 2 و یه تم خاص. ولی خب هیچکدومش عملی نشد و انقدر این روزها درگیر بودیم که تنها فکری که به ذهنم رسید این بود که یه تولد جداگانه برای خودش بگیرم و بزارم امسال هم تجربه تولد تنها و خاص خودش رو داشته باشه. معلوم نیست که بعد از تولد برادر کوچولوش هم فرصت ویژه ای پیش بیاد هم خودش اینجوری بدلش برسه یا نه. بنابراین تولد امسالش رو یکماه زودتر با بچه های مهدش گرفتیم البته بدون حضور ما. با نظر خودش کیکش رو شکل ماشین پلیش انتخاب کردیم. برای هدیه دوستاش هم روی مقوا شکل ماشین پلیس رو بریدیم و با کمک خودش رنگ کردیم. خودش که خیلی ذوق داشت و از توی عکسهاش هم معلومه که بهش خوش گ...

روز پدر اومد و ما با پدرها و همسران دوست داشتنی و همراهمون خوشحال و راضی دورهم بودیم. خرسند از لطف و رحمت الهی که سلامتیم، دل خوش داریم و سالی دیگر از عشق و بودنشون سرشار. هرچند در سپاسگذاری از زحمات بیدریغشون ناتوان بودیم و دورهم بودنمون تنها کاری بود که از دستمون براومد ولی باز هم خدارو شاکر بودیم. تو این روزها دوتا از دوستای تلگرامیمون عزیزانشون رو از دست دادن و همسر و فرزندانشون رو تنها گذاشتن. نمیدونم چه حکمتی هست در این مصیبتها. مصیبت از دست دادن عزیز در اوج جوانی با دو فرزند قد و نیم قد. داشتم فکر میکردم که چقدر خدا من رو دوست داشته که پدر و همسرم رو در کنارم دارم اما در عین حال نتونستم فکر کنم که یعنی کسانی که داغدیده هستن خدا...